Hieronder het verslag van Carlie:
Soms begint een droom met een klein zinnetje. Niet “ja” tegen een bruiloft, niet “ja” tegen een aanzoek, maar simpelweg: “ja” tegen vrienden.
In juni had ik een gesprek met Martien en José. Ik vertelde over een wens, mijn wens, maar ook die van mijn moeder. Zij had er altijd van gedroomd mij ooit in een trouwjurk te zien. Een moment dat nooit zou komen, omdat ze vorig jaar september is overleden. Dat beeld, die wens… die bleef. En ineens voelde ik: misschien kan het tóch. Niet zoals bedoeld, maar wel op mijn manier. Met mijn beste vriendinnen. Gewoon een middag trouwjurken passen, puur om de magie te voelen.
En toen kwam zaterdag 22 november. Voor het eerst stonden we daar met z’n vijven, ineens een compleet team in deze bijzondere samenstelling. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar de dag begon al met een warm gevoel. We lunchten in een geweldig restaurant bij Koonings, zoveel gelach, zoveel liefde aan tafel. En daarna… daar stonden we: voor die enorme bruidszaak, die letterlijk en figuurlijk grootser aanvoelde dan ik had durven dromen.
Het passen begon. Jurk na jurk. Glitters, kanten details, prinsessenrokken, slanke silhouetten. En ergens, tussen al dat passen, voelde ik het gebeuren: ik leefde een droom. Mijn droom. Haar droom. Niet op een bruiloft, maar in het hart van de vriendschap.
Ik keek om me heen naar mijn vriendinnen. Naar hun stralende ogen, hun hulp, hun liefde. En wat was ik dankbaar. Want door hen kon ik heel even voor mijn moeder stralen. Heel even dat moment ervaren waarvan ik dacht dat het nooit meer zou komen.
Wat. Een. Dag.
Een dag vol jurken, herinneringen, tranen, en vooral: liefde.
En ik kan alleen maar zeggen: Say yes to friends. ✨
De wens (25977) werd mogelijk gemaakt door: